Met zijn 89-jaar woonde mijn vader, met hier en daar wat ondersteuning, nog steeds zelfstandig. Met zijn rollator trok hij er zoveel mogelijk op uit om dagelijkse zaken als boodschappen te doen en een gezellig praatje te maken. Bang voor de dood was mijn vader niet. Als ik het onderwerp besprak gaf hij aan dat zijn voorkeur uitging naar een kleinschalige, eenvoudige begrafenis. Maar van zaken vastleggen op papier kwam het nooit. Steevast was het antwoord, dat dat nog wel een keer kwam. Maar wat doe je vervolgens als je vader geheel onverwachts overlijdt aan een hersen/hartinfarct? Bij toeval kwam ik in contact met Petra. Zij heeft ons op een persoonlijke en tevens zakelijke manier bij de uitvaart begeleid. Petra begreep onze behoeften, deed suggesties om de begrafenis nog persoonlijker te maken en nam te tijd. Ondanks dat er niets was vastgelegd, tekende zich een uitvaart af die bij mijn vader paste. Allemaal, inclusief onze tieners, hebben we onze persoonlijke grenzen verlegd door dingen te doen waarvan ik had gedacht dat ik die nooit zou durven. Dit maakt dat de uitvaart, ondanks het verdriet, voor ons heel persoonlijk en prettig is verlopen. We kijken positief terug op de uitvaart, waarmee de eerste stappen in de verwerking werden gezet. Ook de nazorg is bij Petra persoonlijk. Mocht zich opnieuw een sterfgeval voor doen, dan zou ik zeker voor Petra kiezen.
Gert Baauw